Dave Alvin and Phil Alvin (US) review: Freddie |
 |
Het kon niet uitblijven en voor de fans van The Blasters (waaronder mezelf) is dit meteen heugelijk nieuws. ‘Common Ground’ dat in 2014 zelfs genomineerd werd als beste blues album heeft een opvolger. Toen Dave en Phil Alvin de studio introkken voor hun hommage aan ‘Big Bill Broonzy’ denk ik niet dat ze zelf gedacht zouden hebben dat ze met zoveel tromgeroffel langs de grote poort weer zouden binnenstappen. Het was immers al 30 jaar geleden dat de broertjes Alvin nog samen in de studio hadden gezeten maar hun promotietour met ‘Common Ground’ kende een weergaloos succes. ‘The Blasters’ die in 1979 werden opgericht door Dave en Phil samen met drummer Bill Bateman en bassist John Bazz waren raasden destijds als een tornado door de blues en roots wereld. Nummers als ‘Marie Marie’, ‘I’m Shaking’, ‘American Music’ en ‘So Long Baby Goodbye’ zijn nu nog met regelmaat te horen en zorgen nog steeds voor de nodige portie ambiance. Toen Dave en Phil uit elkaar groeiden leek het wel of een immense stilte overwoekerde de staat Californië en ook al ging Phil nog steeds de hort op met The Blasters toch was het niet meer hetzelfde. Zeker, de stem van Phil Alvin is één van de meest herkenbare punten in deze groep maar zonder de gitaar van Dave…? Familiebanden zijn sterk en na jaren zullen ze nog sterker worden wat er ook ooit mag zijn gebeurd. Voor de fans was het dus hallelujah toen Dave en Phil terug samen gingen muziek maken en weet je, ze kwamen sterker terug dan we konden denken. Hun optreden vorig jaar op de Antwerp Rootsnight in De Roma te Antwerpen werd meteen een heuglijk weerzien met de Alvins. Hun optreden? Fenomenaal! En stil hoopten de fans dat The Blasters terug zouden gaan toeren. Als groep zouden Dave en Alvin niet dadelijk gaan optreden maar wel als Dave Alvin and Phil Avin samen met hun begeleidingsband The Guilty Ones. Geen probleem als hun sound maar terugkomt en nu met deze ‘Lost Time’ is hun sound meer dan terug. ‘Lost Time’ de titel van dit nieuwe album zal wel ergens te maken hebben met de turbulente relatie tussen Dave en Phil maar is volgens Dave gekozen uit Joe Turner's gelijknamig nummer. We vinden hier 12 tracks op terug en zoals ik als reeds vermelde, ook hun eigenste Blaster sound. Op de opener starten ze tamelijk bluesy en Mr. Kicks is dan meteen ook een sterke binnenkomer, een nummer dat meer in de lijn ligt van ‘Dark Night’. Please, Please, Please, we moeten niet gaan vertellen van wie dat nummer is en vorig jaar tijdens hun ‘live’ optreden was het gewoon kiekebisj toen Phil deze woorden uitschreeuwde. Zonder ‘horn section’ maar met zoveel overgave dat we zelfs de Godfather toen uit ons geheugen verbande. Soul en roots als brothers in arms en wat een inleving was het toen. Meteen ook mijn favoriet van dit album. Een nummer dat Phil samen met The Blasters destijds nog in The Bordeline bracht. ‘Feeling Happy’ dat is dan meteen terug The Blasters pure sang en rock ’n roll ten voeten uit. Met hun versie van ‘Rattlesnake Daddy’ gaan ze dan meteen ook een hele tijd terug in de tijd en hun liefde voor de Country Blues is daar niet vreemd aan. ‘Wee Baby Blues’ is een mix tussen blues en dark roots zoals we het kennen van hun periode begin jaren tachtig. Met World’s In a Bad Condition’ kunnen ze verdorie zinspelen op de huidige toestand van onze wereld en is dit nummer daardoor bijzonder actueel te noemen en blijkt dat er tussen 1930 toen het werd geschreven, en nu nog er nog niet al teveel verandering is opgetreden. ‘In New Orleans (Rising Sun Blues)’ is hun remake van een oude folksong en brengen ze een hommage aan Lead Belly, en om in de sfeer van gospel en country blues te blijven sluiten ze af met ‘If You See My Savoir’ van pianist Thomas Dorsey aka Georgia Tom die dit schreef in 1926. Dit album zal zijn release kennen op 18 september 2015 maar is nu al in voorverkoop te bestellen bij Yep Roc Records, Amazon en…everywhere!
|
|
Tracks: 01. Mister Kicks
|
|
more info: year: 2015 label: Yep Roc Records distribution: V2 The Guilty Ones: Lisa Pankratz (drums) |
|